ஒரு புள்ளியிலிருந்து தொடங்கும் வாழ்க்கை

ஒரு புள்ளியிலிருந்து தொடங்கும் வாழ்க்கை நீண்ட கோடுகளாய் பயணித்துக்கொண்டே இருக்கிறது. நிகழ்வுகளுக்கும் கணங்களுக்கும் நடக்கும் யுத்தத்தில் முடிவுறா எண்ணிக்கையில் மனிதர்களையும் பிற உயிர்களையும் தாங்கிசெல்லும் பூமி. நிகழ்ந்ததும், நிகழ்வதும், நிகழும்போல தோன்றுவதுமான வாழ்க்கையில் நிச்சயங்களற்றுப் போன பொழுதுகள் தொடர்ந்து கொண்டே இருக்கின்றன.

என்னிலிருந்து என்னை பிரிந்தபோதே என்னுள் நிறைய மாற்றங்கள் நிகழ்ந்து விட்டன. நானே இவ்வுலகின் மையம் என்றெண்ணியபொழுது என்னை கடந்தவர்களின் காலங்களை நினைவில் நிறுத்தமுடியாமல் போய்விட்டது. புரிந்த்திலிருந்து புரியாததற்கும் புரியாததிலிருந்து புரிந்ததற்கும் உழண்டு கொண்டிருக்கிறது வாழ்க்கை. வீடுகள்,உறவுகள்,வேலைகள்,தொழில்கள்......................... சக்கரங்கள் சுற்றிக் கொண்டேயிருப்பதில் தேய்ந்து தேய்ந்து உயிர் மறைந்தே போய்விடுகிறது இருந்ததிற்கான சுவடில்லாமல்.

பிறப்பது,வளர்வது,இறப்பது............ இதே நிகழ்வுகள், இதே நிகழ்வுகள்................................ எண்ணிலடங்கா நிகழ்வுகள்.

பிரபஞ்சம், பால்வீதி, சூரியன்கள், நட்சத்திரங்கள், கோள்கள் விரிந்து கொண்டேயிருக்கிறது ஒரு எல்லையில்லாமல். நிறுத்தமுடியாமல் தடுமாறி நடுங்கும் நரம்புகள் ஒரு குடிகாரனின் தள்ளாட்டத்துடன் வெறித்தபடி இருக்கிறது நான்.

பூகம்பங்கள், சுனாமிகள், புயல்காற்று, பேய்மழை, கொடும் வெயில், உறைபனி, ஊழிக்காற்று என அங்கிங்கெனாதபடி எங்கும் பரவி களிநடனம் புரிகையில் மிரண்டு போய்க் கிடக்கிறது நான் உள்ளிருக்கவும் முடியாத வெளியேறவும் மாட்டாத பயத்துடன்.

வீரர்கள்,மாவீரர்கள்,அரசர்கள்,பேரரசர்கள்,ஞானிகள்,அறிஞர்கள்,விஞ்ஞானிகள்,கடவுளை கண்டோர், கானாதோர்,சாதாரணக் குடியானவன், விற்பவன், வாங்குபவன்...................எல்லோரையும் காலடியில் போட்டு மிதித்து மண்ணாக்கி விட்டு விரைந்து கொண்டிருக்கிறது காலம் எனும் பேய், தனை வெல்வாரில்லை என்ற அகந்தையுடன்............ குறுகிப் போய்க் கிடக்கிறது நான் ஒரு குற்றவாளிக்கான மிரட்சியுடன்.

போதும்..............................................................

நீ, நான் என்றாடும் விளையாட்டெல்லாம் விளையாட்டல்ல. உன் எல்லாவற்றையும் நிறுத்திவிட்டு காலம் ஆடும் விளையாட்டைப்பார்.

மழையாய் ஒழுங்கமைத்தும், பேய்மழையாய் அமைந்ததை கலைப்பதும்....

வெப்பமாய் இதமாக்குவதும், கொடும் வெயிலாய் உயிர்பறிப்பதும்..............

ஆழ்கடலில் அமைதியாய் இருந்துவிட்டு, உழன்று எழுந்தால் பூகம்பமாய்,

சுனாமியாய் கலவரம் செய்வதும்

தென்றலாய் தாலாட்டி, சுறாவளியாய் சின்னபின்னப்படுத்துவதுமாய்

காலம் ஆடும் விளையாட்டைப் பார்.

நீ, நான் என்றெல்லாம் ஒன்றில்லாமல் பிரபஞ்சமாய் பரந்து விரிந்து ஆகாசமாய்.. கோள்களாய், எரிநட்சத்திரங்களாய், கருங்குழியாய்.. இன்னபிறவுமாய் தினம் தினம் கொண்டாடும் தீபாவளியைப் பார்.

அகழ்தகழ்ந்து, ஆராய்ந்து நீ போட்டிருக்கும் விஞ்ஞானம் எனம் கண்ணாடியை கழற்றி வைத்துவிட்டு உன் வெறுங்கண்ணால் பார்.

பார்............ ரசி.............. சிரி......................

எழுந்து நில், கால்கள் பூமியில் பரவ எழுந்து நில், கைகளை உயரத்தூக்கு, வேகமாய் தட்டு, சத்தமாய் தட்டு, இடிமுழக்கமாய் தட்டு காலவெள்ளம் ஊளிக்காற்றாய் ஆடும் ஆட்டத்தில் நீயும் ஆடு, ஆடிக்கொண்டேயிரு...............

ஒரு புள்ளியிலிருந்து பயணித்து நீண்டகோடுகளாய் விரிந்து ஒரு புள்ளியாய் மறையும் வரை ஆடு. பிரபஞ்சத்தோடு இயைந்து ஆடு, நீயே பிரபஞ்சமாய், பிரபஞ்சமே நீயாய் ஆடு....................................................