நான் யார்?

கண் நுரைத்து விழி பொங்கி

சிதிலமடைந்த மூளையின்

பகுதிகளை சேகரித்து

மண்டைக்குள் பதுக்கியபடி

படுத்திருந்தோம்.....

நேற்றைய

தெருவில் வெட்டிபோட்ட

கால்கள் தேவையில்லாமல்

போனபிறகு

அழுகிய கைகளை

கவனிக்க முடியாத

துக்கத்தில்

மூடிய இமைகள்

எண்ணங்களை தாக்கியது

எந்த ஒரு சேர்மமும்

கால நீட்டிப்பின்

கடைசி சுற்றுக்குப்பின்

தன் இயல்புநிலை

அடையும்

வேதியல் ஆசான்

வேதம் ஓதின காதுகள்

மீண்டும்

தன் கேள்விக்கான

விடை தேடிக்கொண்டிருந்தன

எலும்பின் கால்சியமும்

சதைகளின் கொழுப்பும்

பொட்டாசியமும்

நகங்கள் நரம்புகள்

இன்னபிறவும்

பிரிந்து போனபின்பு

நான் யார்?

கேள்வியெழுப்பிக்

கதறின

பழைய நாட்களின்

முன்னோர் நரிகளின்

வாய் கிழித்து வந்து விழுந்தன

மதங்களும்

அதற்கான சர்ச்சைகளும்

எல்லாவற்றிற்கும் காரணமாக

இறைவன் அகப்பட்டான்

தூசுகள் போல் துரும்புகள் போல்

இயற்கைக்கு

மனிதமும் ஒருகுப்பை

என்பதை ஒத்துக்கொள்ள முடியாமல்...

தனித்துவம் வேண்டி

உடல் இருக்கும் ஆன்மா பிரிந்து

ஆண்டவனை அணுகும்

என்று அதுபற்றி துக்கம்

தணித்தான்

பின்னும் நிம்மதியை

தொலைத்து விட்டுக்

கேள்வியைக் கையில்

எடுத்தான்.

தலைமுறைகள் சரிந்தன.

கிடைக்காத விடையுடனும்

இல்லாத தலையுடனும்

இன்னும் பிழைத்தபடி நான்

பரவாயில்லை

நாமும் கேள்வி கேட்டுக்கொண்டே

சாவோம் வா...........