சொந்தம்

யாரும் செல்லமுடியாத

திருமணத்திற்கு

நான் போகவேண்டியதாயிற்று.....

மிகநெருக்க சொந்தங்களாம்...

மண்டபத்தில்

வந்தோர் கேட்டோர் யாரும்

முன்பின் அறிமுகமில்லை.....

நிழல் ஒதுங்க இடமில்லா

இடத்தில் நான் ஒதுங்க....

மின்னலென வந்தவள்

துள்ளலும் சிரிப்புமாய்

நிறைந்தாள்

அம்மண்டபத்தில்...

என் மனதில்....

எங்குமாய்.....

எல்லோரும் மிகநெருக்கச்

சொந்தகளாய் தெரிந்தனர்.

**********

டிஸ்கி 1) போன பதிவில் கவிதையை ஒரு கேள்வியுடன் முடித்திருந்தேன். அதற்கு பதில் நெருப்பென்பது நீர்மமோ திண்மமோ வாயுவோ அல்ல. நெருப்பென்பது ஒரு வினை(செயல்). செயலுக்கு வடிவம் கிடையாது. ஒரு பொருளுக்கு(உலோகம்,அலோகம், சேர்மம், தனிமம்...) மட்டுமே வடிவம் உண்டு. ஒரு அறிவியல் கேள்வி ஒன்றை கேட்டு அதை தெரிந்துகொண்டால் பயனுள்ளதாக இருக்குமே என்று ஒரு சின்ன முயற்சி. அதற்கு கவர்ச்சிகரமாக உதவியது காதல். அவ்வளவு தான் மற்றபடி ஏற்கனவே ஒர்க் அவுட் ஆன கெமிஸ்டிரிக்கே துண்டை காணோம் துணியை காணோம்னு ஒடிக்கொண்டிருக்கும் வாழ்க்கையில் மறுபடியுமா? அவ்வளவு நல்லவியலா நீங்க?

2) போன பதிவை படித்தவுடன் போன் செய்த என் நண்பன் SUPER என்றான். எனக்கு அப்படியே தலைகால் புரியவில்லை. பின்னர் அட்ரஸ் என்ன என்று கேட்டான். எனக்கும் ஒன்றும் புரியவில்லை. அந்த படத்தில் உள்ள பெண்ணின் அட்ரஸ் என்ன என்று கேட்டான். அப்ப நீ என் கவிதையை SUPERன்னு சொல்லலியா என்றேன் வடிவேல் முகத்துடன். போட நீயும் உன்னோட கவிதையும் அந்த அட்ரஸ் இருந்தா அதுவே ஒரு அழகான கவிதையாக இருந்திருக்குமே என்றான். அந்த நன்பனுக்கு ஸாரி இப்போதும் அட்ரஸ் கிடைக்கவில்லை.